زهی چتر قمر طرف کلاهت از اثیر اخسیکتی غزل 187

1 زهی چتر قمر طرف کلاهت بغلطاق سحر زلف سیاهت

2 غلامی را قبا کوتاه کرده هزاران خسرو صاحب کلاهت

3 اگر زلفت بجنباند نسیمی شود بر جان خون آلود آهت

4 به بزم اختران شو تا به بینی فلک مسند نهد بر پیشگاهت

5 بخدمت برمیان بندند جانها چو دیگر بندگان خورشید و ماهت

6 بمعصومان درافتد غلغل اینک چو عصمت را بیاراید گناهت

7 جهان خاص گردد خاصه اکنون که میر خوب رویان، خواند شاهت