1 زهی وصف لبت ذکر زبان‌ها دهانت در سخن اکسیر جان‌ها

2 چو می‌خندد لب شکرفشانت ز حیرت باز می‌ماند دهان‌ها

3 ز عشقت کو به دل تخم وفا ریخت مرا در سینه می‌ریزد سنان‌ها

4 فلک را آه مظلومی چو من سوخت چرا آتش نبارد ز آسمان‌ها

5 مکن عیبم، کنم گر بوسه‌بازی به گرد کوی تو بر آستان‌ها

6 مرا با شکل رسوایی خوش افتاد بخندید، ای رفیقان، از کران‌ها

7 ز عشقت آب چشم من که بی‌تو جوانمردی ندارد ناودان‌ها

8 شبی کردم به بستان ناله درد رها کردند مرغ‌ها آشیان‌ها

9 از این ره رفت خسرو، خلق گویند چو بیند جابه‌جا از خون نشان‌ها