از بس که زالفت از ابوالحسن فراهانی رباعی 117

1 نظام دین و دینا قره العین رسول الله که اندر رای رفعت آفتابی بود و گردونی

2 به صد افسون به دست آورده بودش عالم فانی اجل ناگاه در خواب عدم کردش به افسونی

1 تابم بتن از طره ی پیچان تو افتاد چاکم بدل از چاک گریبان تو افتاد

2 گویند دلش نرم توان کرد به گریه کار دلم ای دیده به دامان تو افتاد

1 تا کی کنی آزار من زار شکسته آزردگی ای هست در آزار شکسته

2 بیهوده چه رنجم که زمن زود گذشتی زودی گذرند از بر دیوار شکسته