1 بهار پرده برانداخت روی نیکو را نمونه گشت جهان بوستان مینو را

2 یکی در ابر بهاری نگر، ز رشته صبح چگونه می گسلد دانه های لؤلؤ را

3 سفر چگونه توان کرد در چنین وقتی ز دست چون بتوان داد روی نیکو را

4 به باغ غرقه خونست لاله، دانی چیست؟ ز تیغ کوه بریدست روزگار او را

5 به وقت صبحدم آواز می دهد بلبل درون باغ ترنم کنان خوشگو را

6 بیا که تا به چمن در رویم و بنشینم به بوی گل به کف آریم جام گلبو را

7 چو دست تر شود از باده، آنگهی، خسرو قفا زنیم مر این عالم جفاجو را