دل با تو بگفتار و زبان با از اهلی شیرازی غزل 998

1 دل با تو بگفتار و زبان با دگرانم در دیده تو منظور و بمردم نگرانم

2 دور از توتنم خسته و دل ریش و جگر چاک مردن به ازین عمر که من میگذرانم

3 از هجر تو چون رعد که با ابر بهاریست فریاد زنان گریه کنان جامه درانم

4 از شوق سفال سگ کوی تو همه عمر در کوی وفا خاک ره کوزه گرانم

5 بر گیسوی حورم تنوان بست بز نجیر زینگونه که من بسته زلف پسرانم

6 ای پیک صبا سینه چو چاکست در آخوش با دل خبری گو که من از ببخبرانم

7 اهلی نظرم بر قد آن سرو بلندست هر چند فقیرم نه ز کوته نظرانم