گاهی به غم و گهی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1537

1 گاهی به غم و گهی به شادی دکان خوشی درش گشادی

2 هر رخت که بود در خزینه بر درگه خویشتن نهادی

3 از خود بخری به خود فروشی در بیع و شری چه اوستادی

4 سرمایهٔ ما به باد دادی با ما تو کجا در اوفتادی

5 معشوق خودی و عاشق خود هم عشق و داد خویش دادی

6 فرزند تو اَند جمله عالم اسرار تو است هر چه زادی

7 تو سید عالمی به تحقیق زآنروی که پادشه نژادی