گاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3036

1 گاه چو اشتر در وحل آیی گه چو شکاری در عجل آیی

2 کجکنن اغلن چند گریزی عاقبت آخر در عمل آیی

3 در سوی بی‌سو می‌رو و می‌جو تا کی ای دل در علل آیی

4 در طلبی تو در طرب افتی در نمدی تو در حلل آیی

5 دردسر آید شور و شر آید عاشق شو تا بی‌خلل آیی

6 نفخ کند جان در دل ترسان مطرب جویی در غزل آیی

7 چونک قویتر دردمد آن نی در رخ دلبر مکتحل آیی

8 چنگ بگیری ننگ پذیری فاعل نبوی مفتعل آیی

9 از غم دلبر در برش افتی در کف اویی در بغل آیی

10 فکر رها کن ترک نهی کن زانک ز حیرت با دول آیی

11 فکر چو آید ضد ورا بین زین دو به حیرت محتمل آیی

12 زانک تردد آرد به حیرت زین دو تحول در محل آیی

13 ز اول فکرت آخر ره بین چند به گفتن منتقل آیی