کسی کو را از جلال الدین محمد مولوی غزل 2659

1 کسی کو را بود در طبع سستی نخواهد هیچ کس را تندرستی

2 مده دامن به دستان حسودان که ایشان می‌کشندت سوی پستی

3 زیانتر خویش را و دیگران را نباشد چون حسد در جمله هستی

4 هلا بشکن دل و دام حسودان وگر نی پشت بخت خود شکستی

5 از این اخوان چو ببریدی چو یوسف عزیز مصری و از گرگ رستی

6 اگر حاسد دو پایت را ببوسد به باطن می‌زند خنجر دودستی

7 ندارد مهر مهره او چه گشتی ندارد دل دل اندر وی چه بستی

8 اگر در حصن تقوا راه یابی ز حاسد وز حسد جاوید رستی

9 اگر چه شیرگیری ترک او کن نه آن شیر است کش گیری به مستی