کسی چون گل دهن پرخنده از خیالی بخارایی غزل 206

1 باد اگر یاد سرو ما نکند سرو را دل هوا هوا نکند

2 پیش زلف تو مشگ مسکین است آری اصل نکو خطا نکند

1 در چمن دوش به گل بلبل دشوار پسند صفت قدّ تو می گفت به آواز بلند

2 تا نیِ قند به یاقوت لبت لافی زد دست ایّام جدا می کندش بند ز بند

1 با من ای مردمک دیده نظر نیست تو را عشق تو بی خبرم کرد و خبر نیست تو را

2 ما به غم جان بسپردیم و تو آگاه نیی غم یاران وفادار مگر نیست تو را