روزی اگر آن ماه به مهمان از امیرخسرو دهلوی غزل 510

1 روزی اگر آن ماه به مهمان من آید دوران فلک در ته فرمان من آید

2 دیوانه دلی داشتم، آواره شد از من کی باز درین سینه ویران من آید

3 هر صبحدم از گریه شود خون دلم آب کز باد نسیم گل خندان من آید

4 من دانم و من، چاشنی درد تو، جانا حاشا که طبیب از پی درمان من آید

5 جانم تو ستان، باز تنم خاک ستاند آن دم که اجل در طلب جان من آید

6 در کوی تو نایم که پریشان شودت دل گر چشم تو بر حال پریشان من آید

7 دانی که چها می گذرد بر دل خسرو در گوش تو گر ناله و افغان من آید