تا عشق تو سوخت همچو عودم از عطار نیشابوری غزل 506

1 تا عشق تو سوخت همچو عودم یک ذره نماند از وجودم

2 تا بگذشتی چو باد بر من بر خاک فتاده در سجودم

3 یک لحظه ز تو نمی‌شکیبم خود را صد ره بیازمودم

4 عشقت چو نشست در دلم ساخت برخاست ز ره زیان و سودم

5 از جوهر عشق هر دو عالم یک ذره ز خویش می‌نمودم

6 چون نیک به خود نگاه کردم من خود به میانه در نبودم

7 چون من به خودی نبود گشتم آیینه کاینات بودم

8 گه پردهٔ آسمان گشادم گه چهرهٔ آفتاب سودم

9 از بس که بسوختم درین تاب عطار نیم ولیک عودم