1 تا در قدم اهل دلی خاک نگردی از تیرگی عجب و ریا پاک نگردی

2 خورشید صفت تا که مجّرد نه برآیی سلطان سراپردهٔ افلاک نگردی

3 یار از پی بهبود چو کاری به تو فرمود شرط ادب این است که چالاک نگردی

4 ای دل غم عشق است نصیب تو در این راه و آن نیز به شرطی ست که غمناک نگردی

5 ظاهر نشود سرخی روی تو خیالی تا همچو گل از غصّه کفن چاک نگردی