1 چو باد صبح به آن سرو خوش خرام شود سلام گویم و جان همره سلام شود

2 غلام اویم و هر کس که بیند آن صورت ضرورت است که همچو منش غلام شود

3 عنایتی که رهی نیم کشت غمزه تست به یک اشارت ابروی تو تمام شود

4 جدا کنی تو و من پیش خلق شکر کنم مرا جمال تو باید که نیک نام شود

5 لب و دهان و رخت هر یکی بلای دل اند یکی دلم چه کند، جانب کدام شود؟

6 به چند سوز دل از آه کار پخته کنم دگر ره از خنکی های بخت خام شود

7 به فتوی خط او کآیتی ست می ترسم که خواب بر همه کس بعد ازین حرام شود

8 میان غم زدگانم بخوان که پیش ملک فقیر نیز بگنجد که بار عام شود

9 ببرد خواب ز همسایه ناله خسرو مباد مرغ چمن پای بند دام شود