تا در این بادیه توفیق از خیالی بخارایی غزل 45

1 تا در این بادیه توفیق ازل همره ماست گنج تحقیق هدایت به دل آگه ماست

2 ما نه اکنون ز مقیمان خرابات غمیم دیر باز است که این دیر حوالتگه ماست

3 آن گلی را که در این باغ درختی ست بلند گر نبینیم قصور از نظر کوته ماست

4 تا قدم همچو خِضِر در طرف عشق زدیم گر همه آب حیات است که خاک ره ماست

5 ای خیالی تو خود از چشم فتادی ورنه همه جا کوکبهٔ دولت شاهنشه ماست