بنشین تا رخت از تاب نظر از واعظ قزوینی غزل 498

1 بنشین تا رخت از تاب نظر غازه کنیم با لب لعل تو، یکدم نمکی تازه کنیم

2 نسخه صحبت ما زود ز هم میپاشد مگرش از سخن زلف تو شیرازه کنیم

3 خواهد از گریه شادی شب وصل تو نثار بعد ازین گریه ز هجر تو باندازه کنیم

4 نیست برنده تر از حق نمک، شمشیری ما بخصمی که کشد تیغ، نمک تازه کنیم

5 واعظ از برگ جهان مقصد ما گمنامی است پوست پوشی نه چو طبل از پی آوازه کنیم!