1 سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید صفت بر چو سیمت به سمن دریغم آید

2 من تشنه زان نخواهم ز لب خوشت شرابی که حلاوت لب تو به دهن دریغم آید

3 مرساد هیچ آفت به تن و به جانت هرگز که به جان فسوس باشد که به تن دریغم آید

4 تن کشتگان خود را به میان خون رها کن که چنان تنی درین ره به کفن دریغم آید

5 ز فرید می‌نیاید سخن لب تو گفتن که لب شکر فشانت به سخن دریغم آید