سیدی خواهی پناه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 928

1 سیدی خواهی پناه و بنده باش بنده شو در بندگی پاینده باش

2 گر به تیغ عشق او کشته شوی حی قیومی برو دل زنده باش

3 در هوای گلستان عشق او همچو غنچه با لب پر خنده باش

4 جان فدا کن گر قبولت اوفتد تا قیامت زین کرم شرمنده باش

5 خیز از این سایه بنشین آفتاب هم به نور روی او تابنده باش

6 سروری ملک بقا گر بایدت در خرابات فنا افکنده باش

7 کام جان از سید ما می طلب یک زمان همصحبت این بنده باش