سیدی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1180

1 تو چرا بیدار کردی مر مرا دشمن بیداریی تو ای دغا

2 همچو خشخاشی همه خواب آوری همچو خمری عقل و دانش را بری

1 ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را باخویش کن بی‌خویش را چیزی بده درویش را

2 تشریف ده عشاق را پرنور کن آفاق را بر زهر زن تریاق را چیزی بده درویش را

1 در باغ در نیامدم گرد آور درویش و تهی روم من راهگذر

2 خواهی که برون روم مرا بگشا در ور نگشائی گمان بد نیز مبر

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم