1 شکرین لعل تو کان نمک است گر چه شکر نه مکان نمک است

2 خود نمک از لب تو چاشنی است وین سخن هم ز زبان نمک است

3 حسن بر لعل تو خط می آورد زانکه او عامل کان نمک است

4 می گدازد لبت از بوسه زدن چه توان کرد از آن نمک است

5 چشم من بین ز خیال لب تو که شب و روز میان نمک است

6 می بیندیش ازین گریه من آخر آن آب زیان نمک است

7 باری اندیشه خسرو می کن که به حق جمله جهان نمک است