1 رسید دوش ندایی ازین بلند رواق که، ای مقیم زوایای شهربند فراق

2 درین حضیض چرا گشته ای چنین محبوس؟ گذر چو طایر قدسی از اوج این نه طاق

3 مناققند و ریای جمیع اهل بشر بیا به صحبت یاران بی ریا و نفاق

4 ترا به روز ازل با حبیب عهدی بود چه آمدت که فراموش کرده ای میثاق؟

5 مرو به قول مخالف به هرزه راه حجاز وگرنه راه نیابی به پرده عشاق

6 کسی که مسکن اصلیش عالم علویست چه می کند به خراسان، چه می رود به عراق؟

7 ز خویش بگذر و باز آی سوی ما، خسرو که نیست خوش تر از این جای در همه آفاق