شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و از حافظ شیرازی غزل 303

1 شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

2 اَحادیاً بجمالِ الحبیبِ قِف وانزِل که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال

3 حکایت شب هجران فروگذاشته به به شکر آن که برافکند پرده روز وصال

4 بیا که پردهٔ گلریز هفت خانه چشم کشیده‌ایم به تحریر کارگاه خیال

5 چو یار بر سر صلح است و عذر می‌طلبد توان گذشت ز جور رقیب در همه حال

6 به جز خیال دهان تو نیست در دل تنگ که کس مباد چو من در پی خیال محال

7 قتیل عشق تو شد حافظ غریب ولی به خاک ما گذری کن که خون مات حلال