1 شهنشاه چین با سپاهش نژند فرود آمد از پشت اسب سمند

2 سران سپه را همه کشته دید سپاه تبت پاک برگشته دید

3 شکسته دلِ لشکر خویشتن ز بس کُشته و خسته زآن انجمن

4 دلیری و نیروی ایرانیان شده هر سواری چو شیر ژیان

5 چو از بازگشتن ندید ایچ رای بماندند خرگاه و خیمه به جای

6 سپه برگرفت و بُنه برنهاد همی رفت تا شهر خمدان چو باد

7 چو روز آمد و قارن آگاه شد به لشکرگه کوشِ بدخواه شد

8 بفرمود تا از پسش سی هزار برفتند از ایران گزیده سوار

9 سپه رفت و کرد آن نبرده درنگ ببخشید ایشان که بودند به جنگ

10 ز خرگاه وز خیمه و چارپای که ماندند گردان چینی به جای

11 سوم روز بازآمدند آن سپاه گرفته فراوان اسیران به راه

12 ز کوش آگهی داد خسرو پرست که در شهر خمدان شد و در ببست

13 سپهدار از دادگر یاد کرد اسیران چین را تن آزاد کرد

14 یکی را بفرمود کشتن ز کین همه بازگشتند شادان به چین

15 به روز چهارم سپه برگرفت در و دشت و کهسار لشکر گرفت

16 به فرسنگ خمدان فرود آمدند در آن بیشه و دشت و رود آمدند