چندین بزینت بدن ای خودنما از واعظ قزوینی غزل 220

1 چندین بزینت بدن ای خودنما مپیچ بر خویشتن ز فکر قبا چون قبا مپیچ

2 ما در تلاش خلعت عریانی از خودیم ای فکر جامه، این همه بر دست و پا مپیچ

3 گلدسته بند خاطر ما زلف او بس است ای رشته حیات، تو خود را به ما مپیچ

4 ما را به درد ما بگذار، ای طبیب عقل با جان نازپرور ما، ای دوا مپیچ

5 مرگت گلاب روح کشد از گل بدن بر خویشتن چو غنچه ز بیم فنا مپیچ

6 منزل طلب کنی، بقدر ده عنان خویش خواهی که سر بجای بود، از قضا مپیچ

7 واعظ برای رزق مقدر، به خویشتن با اشک و ناله این همه چون آسیا مپیچ