1 سروِ بالای تو را شیوه بلا انگیزی ست نرگس چشم تو بیمار ز بی پرهیزی ست

2 بر قمر قاعدهٔ زلف تو مشک افشانی ست در شکر شیوهٔ خطّ توعبیر آمیزی ست

3 سالها شد که ز شوق مه روی تو چو شمع منِ دل سوخته را داعیهٔ شب خیزی ست

4 گر ندارد به کف از غمزهٔ شوخت تیغی کار ابروی تو پیوسته چرا خون ریزی ست

5 از پیِ ریختنِ خون خیالی چشمت اینکه در عین بلا تیغ کشید از تیزی ست