1 سروِ بالای تو در عالم خوبی علم است خط تو بر ورق گل ز بنفشه رقم است

2 ما نه تنها به هوای دهنت خاک شدیم هرکه از اهل وجود است به آخر عدم است

3 قدمی رنجه به پرسیدن ما کن که چو سرو سرفراز است هر آزاده که در وی قدم است

4 طرفه دامی ست سر زلف تو کز روی هوس هرکه پا بستهٔ آن است مقیّد به غم است

5 گو به غم ساز خیالی که ز اسباب طرب نیست خوشتر ز نوای نی و آن نیز دم است