بردار صراحیی ز خمار از عطار نیشابوری غزل 389

1 بردار صراحیی ز خمار بربند به روی خرقه زنار

2 با دردکشان دردپیشه بنشین و دمی مباش هشیار

3 یا پیش هوا به سجده درشو یا بند هوا ز پای بردار

4 تا چند نهان کنی به تلبیس این دین مزورت ز اغیار

5 تا کی ز مذبذبین بوی تو یک لحظه نخفته و نه بیدار

6 گر زن صفتی به کوی سر نه ور مرد رهی درآی در کار

7 سر در نه و هرچه بایدت کن گه کعبه مجوی و گاه خمار

8 چون سیر شدی ز هرزه کاری آنگاه به دین درآی یکبار

9 گه آیی و گاه بازگردی این نیست نشان مرد دین‌دار

10 چیزی که صلاح تو در آن است بنیوش که با تو گفت عطار