ساقیا باده که اکسیر حیات از حافظ شیرازی قطعه 33

1 ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست آرزو می‌بخشد و اسرار می‌دارد نگاه

2 جنت نقد است اینجا عیش و عشرت تازه کن زانکه در جنت خدا بر بنده ننویسد گناه

1 آن پیکِ نامَور که رسید از دیارِ دوست آورد حِرزِ جان ز خطِ مُشکبارِ دوست

2 خوش می‌دهد نشانِ جلال و جمالِ یار خوش می‌کند حکایتِ عِزّ و وقارِ دوست

1 منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

2 وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم