ساقیا خیز که تا رخت به از عطار نیشابوری غزل 617

1 ساقیا خیز که تا رخت به خمار کشیم تائبان را به شرابی دو سه در کار کشیم

2 زاهد خانه‌نشین را به یکی کوزه درد اوفتان خیزان از خانه به بازار کشیم

3 هوست هست که صافی دل و صوفی گردی خیز تا پیش مغان دردی خمار کشیم

4 هر که را در ره اسلام قدم ثابت نیست به یکی جرعه میش در صف کفار کشیم

5 هر که دعوی اناالحق کند و حق گوید انا گویان خودی را به سر دار کشیم

6 چند داریم نهان زیر مرقع زنار وقت نامد که خط اندر خط زنار کشیم

7 هیچکس را ندهد دنیی و دین دست بهم هرکه گوید که دهد، خنجر انکار کشیم

8 گر تو دین می‌طلبی از سر دنیی برخیز که ز دین بار نیابیم مگر بار کشیم

9 گر ازین شاخ گل وصل طمع می‌داریم اندرین راه غم عشق چو عطار کشیم