ساقیا برخیز و دَردِه جام از حافظ شیرازی غزل 8

1 ساقیا برخیز و دَردِه جام را خاک بر سر کن غم ایام را

2 ساغر می بر کفم نِه تا ز بَر بَرکِشم این دلق اَزرَق‌فام را

3 گر چه بدنامی‌ست نزد عاقلان ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را

4 باده دَردِه چند از این باد غرور خاک بر سر نفس نافرجام را

5 دود آه سینهٔ نالان من سوخت این افسردگان خام را

6 محرم راز دل شیدای خود کس نمی‌بینم ز خاص و عام را

7 با دلارامی مرا خاطر خوش است کز دلم یک باره بُرد آرام را

8 ننگرد دیگر به سرو اندر چمن هرکه دید آن سرو سیم‌اندام را

9 صبر کن حافظ به سختی روز و شب عاقبت روزی بیابی کام را