ساقی به نور باده برافروز جامِ ما
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
1 ساقی به نور باده برافروز جامِ ما مطرب بگو که کارِ جهان شد به کامِ ما
2 ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما
3 هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما
4 چندان بود کرشمه و نازِ سَهی قدان کآید به جلوه سرو صنوبر خرام ما
5 ای باد اگر به گلشن احباب بگذری زنهار عرضه ده بَرِ جانان پیام ما
6 گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما
7 مستی به چشمِ شاهدِ دلبندِ ما خوش است زآن رو سپرده‌اند به مستی زمام ما
8 ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست نانِ حلالِ شیخ، ز آب حرام ما
9 حافظ ز دیده دانهٔ اشکی همی‌فشان باشد که مرغِ وصل کند قصدِ دام ما
10 دریای اخضر فلک و کشتی هلال هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
معنی شعر:
کسی که دلش با آتش عشق و محبت زنده باش همیشه زنده و جاویدان است. تو انسانی خوش قلب کریم و بخشنده هستی و کارها بروفق مرادت و ایام به کامت خواهد بود. به زندگی عشق بورز و دوستان و یاران را از یاد نبر.
دیدگاه‌ها **