سحر ز هاتف غیبم رسید مژده از حافظ شیرازی غزل 283

1 سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

2 شد آن که اهل نظر بر کناره می‌رفتند هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش

3 به صوت چنگ بگوییم آن حکایت‌ها که از نهفتن آن دیگ سینه می‌زد جوش

4 شراب خانگی ترس محتسب خورده به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش

5 ز کوی میکده دوشش به دوش می‌بردند امام شهر که سجاده می‌کشید به دوش

6 دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

7 محل نور تجلیست رای انور شاه چو قرب او طلبی در صفای نیت کوش

8 به جز ثنای جلالش مساز ورد ضمیر که هست گوش دلش محرم پیام سروش

9 رموز مصلحت ملک خسروان دانند گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش