سحر چو بوی گل از طرف مرغزار از خواجوی کرمانی غزل 446

1 سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید نوای زیر و بم از جان مرغ زار برآید

2 بیار ای بت ساقی می مروق باقی که کام جان من از جام خوشگوار برآید

3 چو در خیال من آید لب چو دانه نارت ببوستان روانم درخت نار برآید

4 خط تو چون بخطا ملک نیمروز بگیرد خروش ولوله از خیل زنگبار برآید

5 برآید از نفسم بوی مشک اگر بزبانم حدیث آن گره زلف مشکبار برآید

6 چو هندوان رسن باز هردم این دل ریشم بدان کمند گرهگیر تابدار برآید

7 بود که کام من خسته دل برآید اگر چه بروزگار مرادی ز روزگار برآید

8 ببخت شور من بینوا ز گلبن ایام اگر گلی بدمد صد هزار خار برآید

9 دعا و زاری خواجو و آه نیم شبانش اگر نه کارگر آید چگونه کار برآید