سحر بگوش صبوحی کشان از خواجوی کرمانی غزل 125

1 سحر بگوش صبوحی کشان باده‌پرست خروش بلبله خوشتر زبانک بلبل مست

2 مرا اگر نبود کام جان وعمر دراز چه باک چون لب جانبخش و زلف جانان هست

3 اگر روم بدود اشک و دامنم گیرد که از کمند محبت کجا توانی جست

4 امام ما مگر از نرگس تو رخصت یافت چنین که مست بمحراب می‌رود پیوست

5 ز بسکه در رمضان سخت گفت عالم شهر چو آبگینه دل نازک قدح بشکست

6 چگونه از رجام شراب برخیزد کسی که در صف رندان دردنوش نشست

7 بمحشرم ز لحد بی خبر برانگیزند بدین صفت که شدم بیخود از شراب الست

8 عجب نباشد اگر آب رخ بباد رود مرا که باد بدستست و دل برفت از دست

9 کنون ورع نتوان بست صورت از خواجو که باز بر سر پیمانه رفت و پیمان بست