مقام امن و می بی‌غش و رفیق از حافظ شیرازی غزل 298

1 مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق گرت مدام میسر شود زهی توفیق

2 جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق

3 دریغ و درد که تا این زمان ندانستم که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

4 به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت که در کمینگه عمرند قاطعان طریق

5 بیا که توبه ز لعل نگار و خنده جام حکایتیست که عقلش نمی‌کند تصدیق

6 اگر چه موی میانت به چون منی نرسد خوش است خاطرم از فکر این خیال دقیق

7 حلاوتی که تو را در چه زنخدان است به کنه آن نرسد صد هزار فکر عمیق

8 اگر به رنگ عقیقی شد اشک من چه عجب که مهر خاتم لعل تو هست همچو عقیق

9 به خنده گفت که حافظ غلام طبع توام ببین که تا به چه حدم همی‌کند تحمیق