غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم از حافظ شیرازی غزل 358

1 غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم دواش جز می چون ارغوان نمی‌بینم

2 به ترک خدمت پیر مغان نخواهم گفت چرا که مصلحت خود در آن نمی‌بینم

3 ز آفتاب قدح ارتفاع عیش بگیر چرا که طالع وقت آن چنان نمی‌بینم

4 نشان اهل خدا عاشقیست با خود دار که در مشایخ شهر این نشان نمی‌بینم

5 بدین دو دیده حیران من هزار افسوس که با دو آینه رویش عیان نمی‌بینم

6 قد تو تا بشد از جویبار دیده من به جای سرو جز آب روان نمی‌بینم

7 در این خمار کسم جرعه‌ای نمی‌بخشد ببین که اهل دلی در میان نمی‌بینم

8 نشان موی میانش که دل در او بستم ز من مپرس که خود در میان نمی‌بینم

9 من و سفینه حافظ که جز در این دریا بضاعت سخن درفشان نمی‌بینم