صبا به تحفه نسیمی که از خیالی بخارایی غزل 196

1 صبا به تحفه نسیمی که دلگشای آرد شمامه‌ای ست که ز آن جعد عطرسای آرد

2 اگر نه در پس زانوی محنت آرد سر چگونه پیش برد دل به هرچه رای آرد

3 دل از لب تو به شکر است و آنچنان مجنون که چشم داشت که حقّ نمک به جای آرد

4 وداع کز سر کوی تو درد سر بردیم رسیم باز به خدمت اگر خدای آرد