صبا اگر گذری اُفتَدَت به از حافظ شیرازی غزل 61

1 صبا اگر گذری اُفتَدَت به کشور دوست بیار نَفحِه‌ای از گیسوی مُعَنبَر دوست

2 به جانِ او که به شکرانه جان برافشانم اگر به سویِ من آری پیامی از برِ دوست

3 و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار برایِ دیده بیاور غباری از درِ دوست

4 منِ گدا و تمنایِ وصلِ او هیهات مگر به خواب ببینم خیالِ منظرِ دوست

5 دل صِنوبَریَم همچو بید لرزان است ز حسرتِ قد و بالای چون صنوبرِ دوست

6 اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را به عالمی نفروشیم مویی از سرِ دوست

7 چه باشد ار شود از بندِ غم دلش آزاد چو هست حافظِ مسکین غلام و چاکر دوست