صبا کو به بوی تو جان از امیرخسرو دهلوی غزل 376

1 صبا کو به بوی تو جان پرور است دل خلق را سوی تو رهبر است

2 به دنباله زلف مگذار کار دلی را کز آن زلف در هم تر است

3 برون بر ازین چشم پر خون من که از خون چرا آستانت تر است

4 سراندازیم به که رانی ز در که سر بی در دوست درد سر است

5 دریغ است خاک درت بر سرم که این سر نه لایق بدان افسر است

6 زهی طعن جاوید خورشید را که گویند معشوق نیلوفر است

7 مگس قند و پروانه آتش گزید هوس دیگر و عاشقی دیگر است

8 بمیرم درین سوز من عاقبت که هیزم پس از شعله خاکستر است

9 کجا یابم آن خانه ویران شده که هر شب به جان خراب اندر است

10 چه داند ملک خفته، در خواب ناز که نالان کدامیش در پیش در است

11 ز در باری دیده خسرو مرنج که خود عاشقان را همین زیور است