رو مذهب عاشق از جلال الدین محمد مولوی غزل 1869

1 رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان کز یار دروغی‌ها از صدق به و احسان

2 حال است محال او مزد است وبال او عدل است همه ظلمش داد است از او بهتان

3 نرم است درشت او کعبه‌ست کنشت او خاری که خلد دلبر خوشتر ز گل و ریحان

4 آن دم که ترش باشد بهتر ز شکرخانه وان دل که ملول آید خوش بوس و کنار است آن

5 وان دم که تو را گوید والله ز تو بیزارم آن آب خضر باشد از چشمه گه حیوان

6 وان دم که بگوید نی در نیش هزار آری بیگانگیش خویشی در مذهب بی‌خویشان

7 کفرش همه ایمان شد سنگش همه مرجان شد بخلش همه احسان شد جرمش همگی غفران

8 گر طعنه زنی گویی تو مذهب کژ داری من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان

9 زین مذهب کژ مستم بس کردم و لب بستم بردار دل روشن باقیش فرو می خوان

10 شمس الحق تبریزی یا رب چه شکرریزی گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان