رخ گل خوش است و از وی از امیرخسرو دهلوی غزل 1111

1 رخ گل خوش است و از وی رخت، ای نگار، خوش تر چه بود؟ گلی که رویت ز دو صد بهار خوش تر

2 چه روم به باغ و بوستان چو گلی به تو نماند ز گلی که بی تو بینم به دو دیده خار خوش تر

3 به یکی سخن که گویی بزید دوباره مرده که ز آب زندگانی دو لبت دوبار خوش تر

4 چه خوش است یک کرشمه ز برای مردن من که اگر زیم به دیدن، یکی از هزار خوش تر

5 چه کمان کشی دو چشمم به دو تیر چار کردن که گر آید از تو گردی دو من و چهار، خوش تر

6 منم و شبی و با دل همه شب حکایت او که غم دراز گفتن به شبان تار خوش تر

7 چه روم به خاک، جانم کند این سخن به حسرت که براین تن زمینی ره آن سوار خوش تر

8 غم هجر راست ذوقی که به وصف کس نیاید تو اگر شراب خواری، ز میت خمار خوش تر

9 چو غلام تست خسرو، زید و بمرد، فریاد تو ازین دو گوی پیشت که کدام کار خوش تر؟