1 خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز پیشتر زان که شود کاسه سر خاک انداز

2 عاقبت منزل ما وادی خاموشان است حالیا غلغله در گنبد افلاک انداز

3 چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است بر رخ او نظر از آینه پاک انداز

4 به سر سبز تو ای سرو که گر خاک شوم ناز از سر بنه و سایه بر این خاک انداز

5 دل ما را که ز مار سر زلف تو بخست از لب خود به شفاخانه تریاک انداز

6 ملک این مزرعه دانی که ثباتی ندهد آتشی از جگر جام در املاک انداز

7 غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز

8 یا رب آن زاهد خودبین که به جز عیب ندید دود آهیش در آیینه ادراک انداز

9 چون گل از نکهت او جامه قبا کن حافظ وین قبا در ره آن قامت چالاک انداز