خیز تا دست طرب یکدم، بجام از اثیر اخسیکتی غزل 126

1 خیز تا دست طرب یکدم، بجام می زنیم دوستگانی بر رخ ماه مبارک پی زنیم

2 پای در میدان عشق لعبتان عُز نهیم دست بر فتراک مهر لعبتان ری زنیم

3 ما کم از پروانه ایم آخر، مگر می آتش است هرچه بادا باد، بل تا خویشتن بر وی زنیم

4 لشگری میسازد او باش خرابات آنگهی قصد تاج خان کنیم ورای ملک کی زنیم

5 قوت دلهای نازک، در گل ما تعبیه است حسبة لله سنگی بر سر این کی زنیم

6 گر بر این آهنگ زیرش مستی ما بگسلد هستی یکسر زخمه ئی بربم و بر لاشی زنیم

7 او قدح ها در کشد، زین باده و لب نسترد ما ببوئی جرعه ی صد سال هوئی هی زنیم

8 تا دمی دیگر، دم عالم فرو خواهد شدن ما ز صحبت گر دمی داریم با هم کی زنیم

9 گر دمی دیوانه با ما، دم زند همچون اثیر آهی از دل بر کشیم و آتش اندر نی زنیم