برخیز و صبوح از جلال الدین محمد مولوی غزل 1192

1 برخیز و صبوح را برانگیز جان بخش زمانه را و مستیز

2 آمیخته باش با حریفان با آب شراب را میامیز

3 یاد تو شراب و یاد ما آب ما چون سرخر تو همچو پالیز

4 ای غم اجلت در این قنینه‌ست گر مردنت آرزوست مگریز

5 مرگ نفس است در تجلی مرگ جعلست در عبربیز

6 مجلس چمنیست و گل شکفته ای ساقی همچو سرو برخیز

7 این جام مشعشع آنگهی شرم ساقی چو تویی خطاست پرهیز

8 ما را چو رخ خوشت برافروز غم را چو عدوی خود درآویز

9 هشتیم غزل که نوبت توست مردانه درآ و چست و سرتیز