بحق شام وصال و بعهد روز از اهلی شیرازی غزل 346

1 بحق شام وصال و بعهد روز نخست که روز و شب دل من در هوای صحبت تست

2 فدای ناز تو ایسرو نازنینان اند که خوش تر از تو درین باغ سروناز نرست

3 نه رحم داد سپهر و نه رحمتی هرگز ترا ز سخت دلی و مرا ز طالع سست

4 چه لطف بود که ساقی بخاکساران کرد که صد غبار غم از دل به نیم جرعه بشست

5 اگرچه زخم درون به شود بمرهم عشق خوشا کسی که دل کس نخست هم ز نخست

6 دل از شکسته خود برمکن که راست دل است بحق شاه که اهلی شکسته ایست درست