یاد باد آن که نَهانَت نظری با ما بود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 یاد باد آن که نَهانَت نظری با ما بود رَقَمِ مِهرِ تو بر چهرهٔ ما پیدا بود
2 یاد باد آن که چو چَشمت به عِتابم می‌کُشت مُعْجِزِ عیسَویَت در لبِ شِکَّرخا بود
3 یاد باد آن که صَبوحی زده در مجلسِ انس جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود
4 یاد باد آن که رُخَت شمعِ طَرَب می‌افروخت وین دلِ سوخته پروانهٔ ناپروا بود
5 یاد باد آن که در آن بزمگَهِ خُلق و ادب آن که او خندهٔ مستانه زدی صَهبا بود
6 یاد باد آن که چو یاقوتِ قدح خنده زدی در میانِ من و لعلِ تو حکایت‌ها بود
7 یاد باد آن که نگارم چو کمر بَربَستی در رکابش مَهِ نو پیکِ جهان پیما بود
8 یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود
9 یاد باد آن که به اصلاحِ شما می‌شد راست نظمِ هر گوهرِ ناسُفته که حافظ را بود
معنی شعر:
اینهمه حسرت گذشته را مخور و بدان که افسوس خوردن و زانوان غم بغل گرفتن چاره ی کار تو نیست. به جای غصه خوردن پریشان و مشوش بودن با پویایی و هدف مندی، تلاش و ،کوشش همت و ارادهی قوی و استوار به فکر آینده ی بهتر باش
ادامه توضیحات شاعر