خاطرت چون رم کند از هر دو از واعظ قزوینی غزل 186

1 خاطرت چون رم کند از هر دو عالم،رام اوست تا ز هستی کنده یی دل را، نگین نام اوست

2 تا بفکر خویش افتادیم، صید او شدیم هر به خود پیچیدن ما، حلقه یی از دام اوست

3 یاد او در خاطرم آسوده نتواند نشست بی قراریهای عاشق، بستر آرام اوست

4 عذر خواهیهای لطفش از دلم بیرون نبرد این چه دلچسبی است با شیرینی دشنام اوست

5 بیقراری میرساند مژده او را بما واعظ آواز تپیدنهای دل پیغام اوست