باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 466

1 باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست گر چه غلط می‌دهد نیست غلط اوست اوست

2 گاه خوش خوش شود گه همه آتش شود تعبیه‌های عجب یار مرا خوست خوست

3 نقش وفا وی کند پشت به ما کی کند پشت ندارد چو شمع او همگی روست روست

4 پوست رها کن چو مار سر تو برآور ز یار مغز نداری مگر تا کی از این پوست پوست

5 هر کی به جد تمام در هوس ماست ماست هر کی چو سیل روان در طلب جوست جوست

6 از هوس عشق او باغ پر از بلبل‌ست وز گل رخسار او مغز پر از بوست بوست

7 مفخر تبریزیان شمس حق آگه بود کز غم عشق این تنم بر مثل موست موست