رمضان آمد و روان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 264

1 رمضان آمد و روان بگذشت بود ماهی به یک زمان بگذشت

2 گوئیا عمر بود زود برفت تا که گفتم چنین چنان بگذشت

3 شب قدری به عارفان بنمود این معانی از آن بیان بگذشت

4 هر که با ما نشست در دریا نام را ماند و از نشان بگذشت

5 میل دنیا و آخرت نکند هر که بر کوی عاشقان بگذشت

6 زود بیدار شو در آ در راه تو بخوابی و کاروان بگذشت

7 در طریقی که نیست پایانش نعمت الله از این و آن بگذشت