رخش با آب و آتش در نقابست از خواجوی کرمانی غزل 96

1 رخش با آب و آتش در نقابست لبش با آتش اندر عین آبست

2 شکنج طره‌اش برچهره گوئی که از شب سایبان برآفتابست

3 لب شیرین او یا جان شیرین خط مشکین او یا مشگ نابست

4 عقیقش کاتش اوآب لعلست عذارش کاب او آتش نقابست

5 شکردر اهتمام پر طوطیست قمر در سایهٔ پر غرابست

6 ز چشمش فتنه بیدارست و چشمش چو بختم روز و شب در عین خوابست

7 عقیق اشک من در جام یاقوت شراب لعل یا لعل مذابست

8 سر انگشت نگارینت نگارا بخون جان مشتاقان خضابست

9 اگر شورم کنی ورتلخ گوئی چو طوطی شکرت شیرین جوابست

10 تن خواجو نگر در مهر رویت که چون تار قصب بر ماهتابست