صد قلزم سیماب بین بر از عطار نیشابوری غزل 707

1 صد قلزم سیماب بین بر طارم زر ریخته صد صحن مروارید بین بر بحر اخضر ریخته

2 مه رخ نموده از سمک ماهی شده مه را شبک هر دم شترمرغ فلک از سینه اخگر ریخته

3 نقش از میان اختران بگریخته چون دلبران بگسسته عقد دختران وز عقد گوهر ریخته

4 صبح آمده با جام جم چون شیر با زرین علم در حلق صبح مشک دم صد بیضه عنبر ریخته

5 مطرب ز بانگ ارغنون کرده حریفان را زبون ساقی ز جام لاله‌گون خون معطر ریخته

6 چون گل بتان سیم‌بر بر کف نهاده جام زر هر دم ز لعل چون شکر صد نقل دیگر ریخته

7 سیمین‌بران بسته میان می کرده در جام کیان پسته گشاده ساقیان وز پسته شکر ریخته

8 هر سیم‌تن از تف می، رقاص گشته زیر خوی می مرغ جان را زیر پی، هم بال و هم پر ریخته

9 عطار با مستان خوش صافی دل است و دردکش وز خاطر خورشید وش آب زر تر ریخته